Η διαρροή και οι συνέπειες της

Αρνητικές… διαστάσεις πήρε το θέμα του φίλου μου του Αλέξη του Χριστινάκη, γράφοντας από το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής τα ονόματα της διαιτητικής τετράδας που σκόπευε να ορίσει η Επιτροπή στο τελικό του κυπέλλου.

Θεωρήθηκε… έγκλημα από κάποιους, να δημοσιευτούν τα ονόματα, πριν τη δουλειά αυτή τη κάνουν με επίσημο τρόπο τα αρμόδια όργανα.

Αρχικά, κάτι που το ξέρουν πάνω από δυο πρόσωπα… παύει να είναι μυστικό! Το πολύ άσχημο είναι μόνο για τους ίδιους τους διαιτητές μας. Και για αυτούς που θα σφύριζαν και για εκείνους που ορίστηκαν τελικά. Δεν είναι όμως, έτσι θεωρεί η στήλη, έγκλημα αυτό που συνέβη.

Να έπρεπε δηλαδή να αλλαχθούν οι διαιτητές, σεβόμαστε όμως παράλληλα και τις αποφάσεις των αρμοδίων. Θα διακυβεύονταν μήπως η αξιοπιστία του παιχνιδιού; Και κυριολεκτούμε σε αυτό, σεβασμός πάνω από όλα και οι διαφωνίες μετά είναι στο πρόγραμμα.

Επίσης, η λέξη ήθος, είναι βαριά… κληρονομιά, κατακτιέται, δεν χαρίζεται. Σε κάποιους, την ηθική λοιπόν, τη βάζουν ως ασπίδα… προστασίας, αλλά δεν είναι δυνατή… σπάει από… τα βέλη της ίδιας της ζωής.

Δεν με έχει ορίσει ακόμα ως δικηγόρο του ο Αλέξης ο Χριστινακης, αλλά σίγουρα με τη παρουσία του όλα αυτά τα χρόνια στο ποδοσφαιρικό χώρο, μας έχει αποδείξει το απλό, τι εστί Χριστινάκης.