Και όμως θα τον θυμόμαστε (και) το Γιάχο

Και ο λόγος είναι ένας και μοναδικός, στεναχωρήθηκα, ντράπηκα, που ξανά ο τελικός… ματώθηκε.

Που είναι οι τελικοί – γιορτή; Δεν έχει να κάνει με τις ομάδες και τα σχετικά. Το Ελληνικό ποδόσφαιρο νοσεί, πρέπει ΟΛΟΙ οι αρμόδιοι φορείς επιτέλους να το δουν, δε πάει άλλο. Ας καθίσουν επιτέλους να δουν ποιο είναι το συμφέρον του ποδοσφαίρου μας!

Μου άρεσε που ο καημένος ο Γιάχος δήλωνε ότι θέλει μετά τον τελικό να μη τον θυμάται κανένας. Και όμως… θα τον θυμόμαστε και αυτόν. Ευχαριστούσε ΕΠΟ και ΚΕΔ για την εμπιστοσύνη που του δείχνουν και τα σχετικά. Καλά κρασιά!

Είδαμε για πρώτη φορά παιχνίδι με τους επιπρόσθετους διαιτητές. Ε, και; Καλά κρασιά και πάλι. Ακούστηκαν κάτι συγγνώμες μετά, ε και; Καλά κρασιά… ξανά.

Στο τέλος οι παίχτες το έριξαν και λίγο στις πολεμικές τέχνες! Όλα καλά, κάτι ‘ξώφαλτσες’’ τιμωρίες, έτσι για τα μάτια του κόσμου. Που ίχνος από γιορτινό παιχνίδι και αυτοί, έτσι;