Όταν αγαπήσεις και αγαπηθείς. Και όλα αυτά σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γιατί το να βρεθεί ένας κόουτς (Χατζησεβαστός) στο πάγκο μιας ομάδος (Μινωική) για τρεις σεζόν και φέτος να κυλίσει η τέταρτη, δεν είναι καθόλου, μα καθόλου μικρό πράγμα.
Ανάμεικτα συναισθήματα ένθεν και ένθεν όπως μάθαμε. Πολυήμερη σκέψη από το Γιάννη, στεναχώρια, δάκρυ, προσπάθειες ΟΛΩΝ των μελών της Μπάρτσα, να τον μεταπείσουν.
Ανένδοτος ο κόουτς, έφυγε την ώρα του χειροκροτήματος…βλέπετε ήρθε η πρώτη φετινή νίκη με τον ΟΦΑ(4-2).
Πλέον δρόμοι διαφορετικοί, ομάδα και προπονητής, κοιτάζουν την επόμενη μέρα τους.
Ας κρατήσουν μόνο τις καλές στιγμές,δύσκολο να υπήρξαν και κακές βέβαια, ας φροντίσουν τη σχέση που έχτισαν αυτά τα χρόνια, να τη προστατεύσουν με πελώριο τοίχος και να μην επιτρέψουν σε τίποτα και κανέναν να την…κατεδαφίσει.