Ο Σιδηρόπουλος και η νερό τσουλήθρα του Αγρινίου

Έτυχε και παρακολούθησα (δε θα το επεδίωκα ποτέ!) την αναμέτρηση του Παναιτωλικού με τον ΠΑΟΚ.

Παρατήρησα πως διαιτητής ήταν ο Τάσος Σιδηρόπουλος. Ο καλύτερος τη στιγμή αυτή Έλληνας διαιτητής. Τεκμήριο από ΟΥΕΦΑ και ΦΙΦΑ, αλλά το ίδιο νομίζω ισχύει και κατά την άποψη μας!

Γήπεδο κυριολεκτικά βούρκο, ιδιαίτερα στην επανάληψη, η μπάλα κόλλαγε. Οι ποδοσφαιριστές περισσότερο έκαναν… νερό τσουλήθρα παρά τη δουλειά τους έκαναν. Από επικινδυνότητα; Άλλο τίποτα. Έβλεπες κάτι… τάκλιν και πόναγες ο ίδιος!

Θεωρώ πως θα μπήκαν κάτι στοιχήματα, θα φύγουν τίποτα πόδια, κομμάτια ή στο τέλος θα αποχωρήσουν σώοι και αβλαβείς όλοι τους; Θα έπρεπε άραγε να διακοπεί το ματς, ή να το ολοκληρώσουμε… με τη βοήθεια και του Θεού; Όσο για τον διεθνή μας διαιτητή;

Αυτό που μου πέρασε από το μυαλό ήταν το εξής. Πως μπορεί να νιώθει και να αισθάνεται αυτός ο άνθρωπος, από τη μια να σφυρίζει σε πολύ υψηλού επιπέδου παιχνίδια και από την άλλη να… σφυρίζει σε αυτό το έκτρωμα, όπως το έχουν καταντήσει, Ελληνικό πρωτάθλημα;