Οι σιωπηρές τιμωρίες

Έχω ακούσει αρκετές φορές από παράγοντες και γενικά μέλη των ομάδων που λένε πως στη πλευρά τους επιβάλλονται ποινές εν αντιθέσει με τους διαιτητές που μένουν στο απυρόβλητο.

Χωρίς να το ‘’παίζω’’ έξυπνος, τονίζω πως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Και στους διαιτητές υπάρχει τιμωρία. Έχουν αλλάξει τα δεδομένα, δεν είναι όπως παλιά. Πλέον το  ότι είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός των διαιτητών, λύνει τα χέρια της επιτροπής διαιτησίας.

Δε θα πιεστούν τα μέλη της να βγάλουν τους ορισμούς κάθε Σαββατοκύριακο. Το μοναστήρι να ναι καλά, όπως λέει μία από τις σοφές παροιμίες μας!

Ο μεγάλος αριθμός λοιπόν των διαιτητών, τα βίντεο που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, οι παρατηρητές  διαιτησίας επίσης που θα δουν κάποια από τα παιχνίδια, είναι σημεία που δίνουν τη δυνατότητα να σχηματίζονται απόψεις για τους διαιτητές.

Μπορεί βέβαια οι ποινές να μη παίρνουν πάντα διαστάσεις όπως π.χ. με τη περίπτωση του Μάριου Βισκαδούρου στο γήπεδο της Μινωικής και στην απουσία γιατρού, αλλά παραπέμπονται και οι διαιτητές και τιμωρούνται. Απλά όπως γίνεται παντού, όπως και στη ΚΕΔ, οι ποινές δεν είναι ανακοινώσιμες των διαιτητών.

Είναι σιωπηρές όπως συνηθίζεται να λένε οι αρμόδιοι. Α, και κάτι άλλο, το… θυμιατήρι στη φωτογραφία μη πάει το μυαλό σας πουθενά αλλού!  Είναι από κάποιο Αγιασμό στα γραφεία του Συνδέσμου απλά!