Γνωρίζουμε καλά πως οι διαιτητές ακούνε τα εξαμάξ πολλές φορές στα γήπεδα, χωρίς βέβαια να φτάσω στις σκηνές χειροδικίας, προπηλακισμών, ξυλοδαρμών και τα σχετικά. Και ιδιαίτερα όταν στο γήπεδο υπάρχει γυναίκα διαιτητής τα πράγματα “κτυπάνε” περισσότερο.
Αυτά συμβαίνουν στις επαγγελματικές κατηγορίες εδώ στη χώρα μας(γιατί κράτος φυσικά και δεν ήμαστε),στις ερασιτεχνικές, αλλά πολλές φορές έχουμε συναντήσει προπηλακισμούς διαιτητών ακόμα και στο παιδικό ποδόσφαιρο! Όπως πολλοί από εσάς έχετε νιώσει πολύ άσχημα βλέποντας να βρίζουν ιδιαίτερα γυναίκα-διαιτητή, άλλο τόσο έχω νιώσει και εγώ. Για να ρωτήσετε τη Χρυσούλα(Τουρλουκάκη), τη Μαρία(Λουλακάκη), αλλά και τις νεώτερες(στη διαιτησία) κοπέλες να σας περιγράψουν τι ασχήμιες έχουν συναντήσει σε γήπεδα, και θα αντιληφθείτε απόλυτα πόσο κακό είναι αυτό, και πόσο απάνθρωπο επίσης.
Αφορμή για αυτό το σχόλιο μου, στάθηκε ένα ρεπορτάζ που διάβασα για ένα περιστατικό που συνέβη σε Αγγλικό παιχνίδι Παίδων με γυναίκα ρέφερι. Άκουσε λοιπόν σχόλιο από τη κερκίδα πως ‘’ είσαι γυναίκα δεν έχεις θέση στο ποδόσφαιρο, να πάρεις τη τσάντα σου και να πας σπίτι σου’’. Μόνο αυτό, έτσι; Και μάλιστα φαίνεται πως η φωνή ανήκε σε πατέρα νεαρού ποδοσφαιριστή, η ρέφερι ξέσπασε σε κλάματα, και σφυρίζει ήδη, λένε, επτά χρόνια στα γήπεδα, άρα είναι έμπειρη.
Η διαιτητής αναγκάστηκε να διακόψει το παιχνίδι, δε ξέρω προσωρινά ή οριστικά, και λίγη σημασία έχει άλλωστε. Η Ομοσπονδία θα διερευνήσει το θέμα αυτό. Βλέπουμε λοιπόν, διαφορετικές νοοτροπίες, κουλτούρα, και τρόπο σκέψης. Καταλήγοντας να πω το εξής, υπάρχουν τρόποι οι παράγοντες να εκφράζουν τα παράπονα τους, να βρίσκουν το δίκιο τους, ο εκάστοτε διαιτητής είναι μέρος του παιχνιδιού και όχι αντίπαλος του.